|
|
| |
|
| |
 |
Ik haat hem, laat ik daar maar mee beginnen!
Ik haat hem meer dan ik ooit iemand gehaat heb. Ik haat hem zo erg dat het me van binnen opvreet.
Hij ligt nu weer straalbezopen op de bank en ik zit hier met tranen en een pijnlijk hoofd.
Ik ben zo moe. Hij was aan het spelen met mijn dochter, toen ze ineens naar achter viel, omdat hij dronken was kon hij haar niet opvangen.
Toen ik hier iets van zei werd hij woest, beweerde dat hij geen verminderd reactievermogen had.
Ik kon hem sussen en we gingen eten, maar de spanning was om te snijden.
Daarna ging ik achter de computer zitten om een spelletje te doen, dat doe ik wel vaker de laatste |
|
| tijd, dan hoef ik niet met hem te praten.
Als je niks zegt, kun je ook niks verkeerds zeggen heeft hij me vaak genoeg toegebeten.
Nou prima, dan praat ik niet meer met hem! Maar natuurlijk zinde hem dat weer niet en de rotopmerkingen vlogen weer door de kamer. |
| |
|
Ineens was er iets tussen hem en onze dochter, ze had hem op zijn hoofd voor de grap een tikje gegeven, ze ziet hem dat ook zo vaak bij mij doen.
Hij vond het nodig om haar terug te slaan.
Ik pikte dat niet, van mijn kind blijf je af! Dus kwam hij op mij af.
Na een hoop woordewisseling begon ik bang te worden.
Ineens ging het heel snel en stond ik aan de andere kant van de koffietafel.
Ik probeerde bij hem uit de buurt te blijven door door de kamer te lopen en sorry te zeggen (voor wat?).
Maar hij kreeg me toch te pakken en begon in mijn gezicht te knijpen en sloeg me tegen mijn hoofd. Nadat hij me in een hoek gedreven had sleepte hij me aan mijn arm eruit en draaide mijn arm zo om dat ik op de grond terecht kwam.
Hij stond voor me en ik was bang dat hij me in mijn gezicht zou schoppen. |
| |
| Dit deed hij niet, maar het zat er niet ver vanaf!
Ik heb tegen mijn dochter gezegd, die stond erbij te huilen, dat ze haar pyjama aan moest trekken en dat ik haar naar bed zou brengen.
Ik heb haar twee verhaaltjes voorgelezen, terwijl hij in de keuken stond te roken.
Daarna ben ik naar de woonkamer gegaan en hoorde ik hem naar mijn dochter lopen, ik hield mijn oren gespitst maar hij zat alleen maar bij haar te slijmen.
Zij was allang blij dat hij weer normaal deed.
Toen kwam hij weer in de woonkamer en begon tegen mij een verhaal waaruit zou moeten blijken dat het allemaal mijn schuld zou moeten zijn. |
| |
| Ik keek hem recht in zijn ogen en zei, voor de eerste keer op die manier, "het is niet mijn schuld dat je mij slaat"!
En geloof het of niet, hij sputterde alleen wat en liet me daarna met rust.
Nu wil ik dat hij vertrekt.
Ik wil nog geen dag langer met hem in een huis wonen.
Maar dit zal niet zo makkelijk gaan. Ik zal heel voorzichtig moeten zijn.
Ik kan hem er wel uit zetten, maar hij trapt zo de deur in als ik slaap. Dat heeft hij al eens eerder gedaan. Ik moet wachten tot mijn dochter vakantie heeft en dan kan ik in ieder geval een tijdje weg, zodat hij de eerste woede al heeft gehad als hij mij ziet.
En met een beetje geluk, voor mij dan, heeft heel snel een andere vriendin. |
 |
| |
| Ik haat haat haat haat haat haat haat haat haat haat hem.
Hij heeft van mij van een leuke gelukkige spontane humoristische meid, een zielig zwak onzeker hoopje mens gemaakt.
Ik MOET hem weg zien te krijgen! |
|
| |
| Terug naar het overzicht van de ervaring verhalen >>> |
| |
|
