|
|
| |
|
| |
| Op een zondag kwam ik na mijn werk thuis.
Ik was eerst nog even bij mijn vader langsgeweest om hem boodschappen te brengen.
Mijn man zat op de bank en was van slag.
De auto stond niet voor de deur en ik vroeg waar de auto was.
Hij zei dat deze in een dorp verderop stond.
Ik schrok en dacht dat hij een aanrijding had gehad.
Dit was niet zo, want vervolgens vertelde hij mij dat hij bij mij wegging.
Hij had 's ochtends zijn spullen gepakt en had deze naar zijn vriendin gebracht.
Zijn vriendin heeft speciaal bij mij in de buurt een huis gekocht en woont daar met haar twee kinderen.
Zij is een gescheiden vrouw.
Dit om voor mijn man de stap makkelijker te maken.Ik heb dit dus niet meegekregen.
Mijn eigen kinderen waren met school op wintersport. Twee dagen later werd ik 50. Binnen 5 minuten was hij weg (op zijn motor). (later bleek dat hij haar al 5 jaar kende).
Natuurlijk vielen achteraf vele puzzelstukjes op hun plek.
Mijn leven stond binnen 5 minuten op zijn kop.
Het is niet alleen dat je man weg is, maar het gezin bestaat ook niet meer.
Verder komen er veel meer zorgen bij. Kan ik het financieel redden. |
 |
|
| |
| Kan ik in het huis blijven wonen, moet ik meer gaan werken.
Al met al zaken die nog steeds niet opgelost zijn.
De eerste weken heb ik emmers vol gehuild.
Niet om liefdesverdriet, maar vooral om het gekwetst zijn en om de vernedering die hij mij heeft aangedaan.
Ik ben zo boos op de manier hoe hij het mij heeft verteld.
Dat hij ook van het ene naar het andere gezin kon gaan snap ik niet.
Samen hebben wij twee kinderen. (pubers) en zijn vriendin heeft ook twee kinderen iets jonger.
Zijn vriendin en hij hebben alles voorbereid tot de verhuisdatum aan toe.
Het vervelende van alles is dat wij allen collega's zijn en bij een groot bedrijf werken. |
| |
 |
Komen elkaar gelukkig niet elke dag tegen, maar de kans is wel aanwezig.
Waar ik ook heel veel moeite mee heb dat zij in mijn woon en leefomgeving zijn gaan wonen.
We doen boodschappen in dezelfde supermarkt.
Een kind van haar heeft muziekles op dezelfde muziekschool waar mijn kinderen les hebben.
Zij komt mijn dochter al aanmoedigen op het sportveld.
Al met al voor mij geen leuke tijd.
Veel dingen moet ik nog een plek geven.
Het gaat best goed mij en ik kom er wel, maar toch heb ik nog slechte dagen.
Ik mocht het de kinderen vertellen toen ze terugkwamen van wintersport.
Mijn toekomstige ex-man haalt mijn kinderen regelmatig op.
Ze moeten dan op de parkeerplaats om de hoek gaan staan.
Mijn kinderen gaan ook af en toe naar hun vader toe op de fiets.
Zij zijn loyaal naar hem toe. Het doet pijn als ze daar zijn.
Gelukkig heb ik veel steun van familie en vrienden. Niemand heeft mij laten vallen.
Maar ik moet het uiteindelijk toch zelf verwerken. |
|
| |
| Terug naar het overzicht van de ervaring verhalen >>> |
| |
|
