|
|
| |
|
| |
 |
Ik viel altijd op de verkeerde en foute man.
Een alcoholist of andere behoeftige partners die mij nodig hadden.
Ik zette alles opzij om hen te redden en voor hen te zorgen.
Hun meningen, dromen en wensen nam ik klakkeloos over.
Zo ben ik zelfs verhuisd naar een andere stad en een eigen zaak begonnen, alleen maar omdat een man dat graag wilde.
Ik verloor mijn eigen persoonlijkheid, vertelde Esther. (43)
Als je nooit naar jezelf luistert en altijd alleen doet, denkt en zegt wat een ander wil, dan kom jezelf een keer tegen.
Het ging al een tijdje niet goed met me.
Ik was snel geïrriteerd, voelde me steeds minder happy en raakte uiteindelijk |
|
| depressief. Ik had alleen geen idee waarom ik me zo voelde.
Totdat ik vijf jaar geleden enorm in de put zat en toevallig iets las over relatieverslaving.
Esther las het boek: Als hij maar gelukkig is van Robin Norwood.
Na het lezen van het boek kom ik mijn leven weer langzaam oppakken. Dat ging niet vanzelf.
Het is een zwaar en langzaam proces.
Ik heb echt naar mezelf gezocht en in mijn verleden gegraven.
Dat slokte me zo op, dat ik voor het eerst geen aandacht had voor anderen.
Mijn vader overleed voor mijn geboorte en mijn moeder was manisch depressief.
Zij gaf mij niet de geborgenheid, veiligheid en liefde die een kind nodig heeft.
Al van kleins af aan leerde ik voor haar te zorgen, voor haar te leven. |
| |
| Was ze manisch, dan was ze vrolijk en deed gek met me, in een depressieve bui deed ik alles fout in haar ogen.
Dus bleef ik altijd op mijn hoede.
Ik probeerde niet op te vallen, maar wel zorgzaam te zijn.
Ik cijferde mezelf volkomen weg. Toen ik hier achter kwam en me dit ging realiseren was het een enorme klap toen dit tot mij doordrong.
Dat ik mijzelf al mijn hele leven tekort doe.
Dat probeerde ik nu te veranderen.
Ik blijf veel beter bij mijn eigen gevoel.
Ik cijfer mezelf niet meer weg, kom voor mijn mening op en durf nee te zeggen en denk veel na over waar bepaalde emoties vandaan komen.
Voor het eerst heb ik sinds kort zelfs een gelijkwaardige en liefdevolle relatie met een man. |
| |
|
Wat zo kenmerkend is aan bovenstaand verhaal, is dat waar Esther mee opgegroeid is, zich heeft voortgezet in haar voorwassen leven.
Herinneren we ons niet allemaal dat we ooit in onze puberjaren een mening hadden over de opvoeding die we kregen.
En de volgende plannen hadden.
- Ik ga het anders doen.
- Ik wil niet zoals mijn moeder zijn.
- Ik wil niet zoals mijn vader zijn.
- De gezinsproblemen ga ik later anders aanpakken en oplossen.
Heel veel vrouwen komen er toch op een gegeven moment achter dat hun partner toch op bepaalde punten, karakter trekken vertonen van hun beide ouders.
Dit zelfde geld voor de mannen, ook al hebben ze zich er vroeger heftig tegen verzet.
Dit is niet nieuw. Ook niet oud of vreemd.
We nemen nu eenmaal alles mee wat ons geleerd is maar ook omdat het vertrouwd is.
Het is wat we weten. Of dat we het nu goed of fout is.
Wat vast staat is dat we ons ineens realiseren dat we dit niet willen.
Op dit moment is de eerste stap gezet.
Op het moment dat we ons realiseren waar we mee bezig zijn en wat er in ons leven is gebeurd, is het enorm moeilijk om datgene wat we geleerd hebben en vooral wat ons zo vertrouwd heeft, te doorbreken.
Om dat voor elkaar te krijgen, zullen er maar weinig zijn die dat lukt in hun eentje.
Daar is hulp en begeleiding voor nodig.
Een hulpmiddel hierbij is het maken van een Levensloop maar wel onder begeleiding.
Waar het dan vooral om gaat is het erachter zien te komen waarom men blijft hangen in het verkeerde patroon. |
|
| |
| Terug naar het overzicht van de ervaring verhalen >>> |
| |
|
