|
|
| |
|
| |
 |
Mijn vriend en ik zijn al bijna 6 jaar samen, we willen volgend jaar eigenlijk trouwen.
Helaas zit ik wel met twijfels, namelijk mijn vriend heeft veel moeite met het verbaal tonen van liefde en waardering. Maar ook met het geven van complimenten.
Dat heeft ook wel met zijn opvoeding te maken.
Ik kom echter uit een gezin waar liefde en waardering tonen en complimenten geven de normaalste zaken van de wereld zijn.
Ik ben dat dus zo gewend, het geeft mij een goed en gelukkig gevoel.
In mijn relatie vind ik dat dus niet terug en ben daardoor ook vaak boos.
Mijn vriend is ervan op de hoogte, onlangs nog hebben we hier een goed gesprek over gehad. |
|
|
Hij is zich van bewust dat hij er moeite mee heeft en dat het niet leuk is voor mij.
Hij is bereid om hier iets aan te veranderen, maar ik vraag mij af of dat wel mogelijk is?
Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet of ik de rest van mijn leven met iemand kan delen die mij (zo goed als) nooit liefde en complimenten geeft zoals: 'wat heb je lekker gekookt' of 'wat kun je dat toch goed' of 'wat ben je mooi'.
Hij beweert trouwens wel dat hij op zijn manier liefde en complimenten geeft, maar dat ik die niet zie, dat zijn dan (volgens mij) non-verbale complimenten.
Ik weet dat ik daarop zou moeten letten, maar weet gewoon niet zo goed wat voor hem een compliment is (nu ik dit schrijf realiseer ik mij dat ik dat eens zou moeten vragen).
Ik stel mij vaak voor hoe een compliment of een punt van waardering eruit zou moeten zien, dit betekend dus dat als ik iets doe, ik een bepaalde reactie verwacht, en die meestal niet krijg, dit heeft dan tot gevolg dat ik teleurgesteld ben, en boos word.
Wat kunnen we doen? |
| |
|
| Mannen en vrouwen die in hun jeugd opgevoed zijn zonder af en toe een aai over de bol of complimentjes wanneer men goed zijn best heeft gedaan of een knuffel uit waardering of troost, hebben heel veel moeite om dat in hun relatie uit te delen of soms zelfs, te ontvangen.
Het is hun vreemd en ervaren dit zelfs als eng.
Tevens kan het ervaren worden als aanstellerij wanneer er altijd van het kind verwacht werd zich sterk en “groot“ te gedragen.
Ook kan het zijn dat in een volwassen leven de persoon een knuffel enkel verbind met seksuele toenadering.
We weten des te meer dat ieder mens, groot of klein, behoefte heeft aan knuffels, complimenten en waardering.
Bij verdriet of vreugde. Wanneer een man of vrouw weet waar hij die knuffels kan halen wanneer hij of zij hier maar behoefte aan heeft, zal deze man of vrouw zich niet eenzaam met zijn emoties hoeven te voelen.
Om als volwassenen te leren om genegenheid te ontvangen of uit te delen is te leren maar vergt tijd en geduld maar is wel mogelijk.
Het begin ligt al bij hele simpele dingen en die afspraak moet men samen maken.
Begin de dag altijd met "goede morgen".
Ga nooit zonder een kus de deur uit naar je werk en bij thuiskomst begroet je partner met een kus en de vraag "hoe was jou dag".
Neem dan ook de tijd voor elkaars verhaal maar spreek een tijdsduur af (15 min).
Sluit de dag af met "welterusten schat".
Of het eten nu gehaald is of klaargemaakt door wie dan ook “het was lekker of bedankt voor het halen“.
“De aardappelen zijn niet echt gaar maar toch goed dat je het geprobeerd hebt“.
Wanneer je als vrouw merkt dat je partner niet ziet dat je naar de kapper bent geweest of nieuwe kleding aan hebt, meld hem dat hij eigenlijk wel wat oplettender mag zijn en worden en dat je graag van hem hoort of het je goed staat.
Maar weet dat ook de man graag wil horen of zijn pak goed staat of dat hij een lekkere kont heeft in die spijkerbroek.
Ook dat zijn gezicht weer lekker glad is na het scheren en dus lekker ruikt met zijn aftershave. |
|
| |
| Terug naar het overzicht van de ervaring verhalen >>> |
| |
|
