|
|
| |
|
| |
 |
Hallo, mijn naam is Marja en ik wil graag een advies over het volgende:
Nadat wij allebei ons werk kwijt raakten, hebben mijn man en ik het heel moeilijk gehad.
Ik ben in hem teleurgesteld.
Hij stelde zich heel onbeheerst en soms vijandig tegenover mij op en vond mij niet flink genoeg.
Ondanks mijn eigen verdriet probeerde ik hem te helpen, maar hij reageerde afwijzend.
We klimmen uit het dal, maar kan het ooit nog worden zoals vroeger? |
|
| |
|
| U bent blijkbaar geconfronteerd met reacties van uw man die u nog niet kende.
Het lijkt erop dat hij zijn problemen niet met u kon delen. Hij kan zijn baanverlies beleefd hebben als een persoonlijk falen.
Maar komt ook terecht in een rouwproces door verlies van vrienden en een werkplek wat ook was als een soort van thuisbasis.
Iemand die dat overkomt, wordt soms boos op zichzelf en daardoor afwijzend tegenover zijn omgeving.
Uw man kon u dus ook niet helpen, terwijl u zijn steun eigenlijk wel nodig had.
Misschien kon hij uw hulp zelfs niet verdragen.
Zo kun je allebei op een eenzaam eiland belanden.
Zoals vroeger zal het niet meer worden, maar het kan wel weer goed komen.
En zelfs beter dan vroeger worden.
Vertel elkaar wat de afgelopen periode voor u heeft betekend.
Zie onder ogen dat u elkaar pijn gedaan hebt.
Het verleden kunt u niet overdoen, maar aan de toekomst kunt u bouwen.
Achterhaal waarom u ooit voor elkaar koos en wat u al zo lang bindt.
De teleurstelling moet een plaats krijgen.
Erkenning en acceptatie van elkaars tekortkomingen is de kern.
Wanneer mondelinge communicatie een probleem blijft is er de mogelijkheid om het te proberen via schriftelijke communicatie.
Koop een schrift waar jullie je gevoelens in op kunnen schrijven.
Gebruik bij mondelinge communicatie het geschrevene als ondersteuning. |
|
| |
| Terug naar het overzicht van de ervaring verhalen >>> |
| |
|
