|
|
| |
|
| |
| Ik woon zelfstandig en heb niet één keer schulden gehad, maar ik heb me 2 keer aan de zelfde steen gestoten.
Rond mijn achttiende verjaardag ben ik op mezelf gaan wonen, zonder enig kennis over de waarde van geld.
Dit viel me zwaarder dan ik voorzien had.
Ik verdiende te weinig en omdat alles gewoon te duur was had ik een schuld opgebouwd van € 8000.
Ik was gelukkig net slim genoeg om te beseffen dat mijn onderdak op het spel zou staan als ik zo zou doorgaan.
Ik wist dat ik deze problemen niet alleen kon oplossen,
het ontbrak me gewoon aan kennis.
Een schuldhulpverlener werd mij toegewezen.
Hij heeft me geholpen mijn administratie op orde te brengen onderwijl mijn klaagzang over de wereld aanhorend.
Het lag aan alles en iedereen dat mijn leventje niet van een leien dakje ging.
Hoewel de schuldhulpverlener mij op milde wijze toch liet weten dat mijn uitgavenpatroon niet helemaal je van het was, heeft hij me nimmer veroordeeld of zelfs boos op me geweest. |
 |
|
| |
| De schulden waren inmiddels ingelost en er werd zelfs een behoorlijk bedrag kwijtgescholden. \
Intussen had ik een vriendje en hij bleek ook schulden te hebben.
Iedereen is zelf verantwoordelijk voor zijn eigen schulden en als blijkt dat computerspellen voor hem belangrijker zijn dan het aflossen van schulden dan moet je niet aan relatie beginnen.
Helaas was mijn uitgaven patroon nog steeds van: Ik zie iets en ik wil het nu. |
| |
 |
Rond mijn achttiende kreeg ik constant pijn in mijn rug, maar ook in mijn handen, polsen, ellebogen en mijn schouders.
De diagnose die werd gesteld was: Reumatoïde Artrose met secundaire Fibromyalgie.
Ik moest de ziektewet in en kreeg maar 30% van mijn laatst verdiende loon, en dat was veel te weinig.
Het maakte me depressief, dus ik bleef fijn prularia kopen om me maar iets beter te voelen.
De inmiddels opgebouwde schulden stegen me weer boven het hoofd.
Ik wist maar 1 man te bedenken die me niet mijn kop af zou bijten en zelfs bereid zou zijn om me wederom te helpen.
Met het schaamrood op mijn kaken stond ik voor de schuldhulpverlener voor de 2de keer, nou dan voel je je dom en een faler hoor, maar achteraf is het mijn redding geweest.
Er werden opnieuw regelingen getroffen en ik werd opnieuw verplicht gesteld de budgetteringscursus te volgen met ditmaal het verschil dat ik wel inzag dat ik een gat in mijn hand had.
Inmiddels weet ik dat ik slecht met geld om kan gaan. |
|
| |
| Ik ben dan ook na het aflossen van de schulden naar de sociale dienst gegaan.
Zij regelen nu mijn vaste lasten, sparen voor mij en geven mij nu € 40 per week.
Voor ieder die de moed heeft dit te lezen heb ik maar 3 adviezen voor je, schaam je niet, vraag hulp en schroom niet om naar jezelf te kijken hoe jij het eigenlijk verkloot.
Ga niet bij de pakken neerzitten; er zijn goede mensen die jou het waardig vinden om te helpen, zolang jij jezelf ook maar wil helpen. |
| |
| Terug naar het overzicht van de ervaring verhalen >>> |
| |
|
