|
|
| |
|
| |
 |
Mijn man is depressief en als partner heb ik het daar niet gemakkelijk mee.
Ik zorg voor ons huis, onze zoon en ons sociale leven voor zover dat nog bestaat.
Daarnaast heeft iedereen zijn mond vol over 'dat ik moet doorgaan met mijn leven'.
Dat doe ik, ik heb van alles ogepakt en mijn sociale leven ziet er beter uit dan ooit!
En deze tips zijn ook helemaal waar; je moet ook doorgaan met je leven, het geeft echt een beter gevoel.
Maar wie beseft dat het leven thuis níet doorgaat?
Na een leuke avond in het theater, borrelen, sporten of vereniging ga ik weer naar huis, waar mijn depressieve man is.
Die aan geen enkele verwachting |
|
| kan voldoen, die het nu niet aan kan om afspraken te maken over de opvoeding van ons kind, die nergens blij om kan zijn, die geen waardering op kan brengen voor mij, die van alles op mij aan te merken heeft.
Het lijkt alsof ik dit alles onderga, maar dat is niet zo, ik vecht me een ongeluk met hem.
Tegen de bierkaai, ja ik heb het gemerkt.
Ik ben boos, verdrietig en voel me heel heel eenzaam.
Ik kan niets van mijn partner verwachten, zeggen de psychologen en ervaringsdeskundigen.
Maar wie zegt me dan of het ooit nog weer goedkomt of dat ik zit te wachten op het einde van mijn huwelijk? |
| |
| Terug naar het overzicht van de ervaring verhalen >>> |
| |
|
