|
|
| |
|
| |
 |
Ik ontmoette hem via mijn werk.
Het was geen liefde op het eerste gezicht, maar ik vond hem wel wat hebben.
Iets liefs, schattigs.
Hij vertelde me dat hij pas gescheiden was en dat dat nogal vervelend was, omdat zijn ex hem goed dwars zat.
Ik was ook pas gescheiden, met kind, dus stond niet echt open voor een relatie.
We hadden een aantal leuke, maar ook serieuze gesprekken.
Van zijn kant was er duidelijk direct interesse.
Hij deed die avond een aantal toespelingen, maar behalve een aantal aanrakingen, wat dubbelzinnige opmerkingen en een 'onschuldig' kusje gebeurde er niets.
De volgende dag besefte ik me pas dat ik hem eigenlijk wel leuk vond.
Helaas, te laat, dacht ik nog. Ik stuurde hem een mailtje om te bedanken voor het aangename gezelschap.
Hierop reageerde hij vrijwel meteen en er ontstond een hele bondige correspondentie per e-mail.
Direct in zijn eerste mail vroeg hij me al of ik het leuk vond om een keer af te spreken. |
|
| |
| Bloednerveus was ik voor onze eerste afspraak. De mailtjes waren inmiddels zo intiem geworden, dat een vervolg bijna niet uit kon blijven.
We spraken af midden in de stad, waar we allebei werken, waarna we een hapje gingen eten.
Al bij de eerste blik had ik direct vlinders in mijn buik.
Tijdens het eten hadden we leuke gesprekken over van alles en nog wat.
Echt honger hadden we allebei niet, bleek al snel.
Ja, trek in elkaar, dat wel! De spanning was te snijden.
We woonden allebei niet echt in de buurt van de stad waar we hadden afgesproken, dus stelde hij voor om bij hem op kantoor langs te gaan voor 'een kopje koffie'.
We wisten allebei wel beter natuurlijk.
Het kopje koffie bleef onaangeroerd en de bureau's werden voor hele andere doeleinden gebruikt dan werken.
Het klikte duidelijk erg goed tussen ons.
Ik was helemaal in de wolken. Na deze heftige avond kletsten we nog even kort in de auto.
Ik had nog uren met hem kunnen praten, maar hij deed plots nogal gehaast.
Hij moest de volgende dag weer vroeg op, zei hij.
Tja, ik ook, maar dat maakte me eigenlijk weinig uit.
Hem blijkbaar wel. Met een dikke kus op mijn mond nam hij gehaast afscheid.
De volgende dag mailde ik hem uiteraard direct.
Hij mailde al snel terug dat hij ook genoten had van onze intieme avond en snel weer wilde afspreken, maar dat het een beetje lastig was, omdat zijn ex tijdelijk weer bij hem ingetrokken was.
Bij mij gingen uiteraard toen alle alarmbellen rinkelen, maar hij verzekerde dat het over was tussen hen en dat het echt maar tijdelijk was.
Ondertussen ging onze ietwat erotische mailwisseling nog steeds door.
Hij had het 'te druk' om 's avonds af te spreken, dus besloten we 's ochtends af te spreken om een kopje koffie te drinken. |
| |
| Op een parkeerterrein bij een wegrestaurant spraken we af en wederom werd het kopje koffie geskipped voor heftige zoen- en vrijpartijen.
Uiteraard vroeg ik hem nogmaals naar zijn ex, maar hij verzekerde me dat hij gek op me was en zijn relatie over was.
Ik vertrouwde hem op zijn mooie blauwe ogen.
In de mailtjes die over en weer gingen liet hij blijken hoe dol hij op me was.
Hij had zelfs al plannen om dingen samen te doen in de zomer en sprak me aan met zijn achternaam; mevrouw Janssen.
Ik voelde me in de zevende hemel.
Onze volgende echte ontmoeting zou in een hotel zijn. We wilden beiden namelijk graag op een 'normale manier' de nacht met elkaar doorbrengen. |
 |
|
| |
| Bij mij thuis zag ik nog niet zitten, met een kind thuis.
Ik maakte vooraf nog grapjes dat ik mezelf net een escortgirl voelde om zo in een hotel af te spreken en al die geheime afspraakjes.
Inmiddels was ik zo verliefd dat ik echt alles over had om hem maar te kunnen zien.
We hadden een heerlijke nacht samen.
Ik genoot van zijn gezelschap en de seks was geweldig.
We moesten beiden de volgende dag weer aan het werk, maar echt erg was dat niet want we zouden elkaar de volgende dag alweer zien op zijn werk! Toen hij me naar mijn auto bracht leek hij wat zenuwachtig en kwam het hoge woord er uit.
Zijn collega's mochten echt niets weten van onze relatie.
Of ik de volgende dag dus maar wilde doen alsof we elkaar wat oppervlakkig kenden.
Een klap in mijn gezicht was het en wederom gingen bij mij alle alarmbellen rinkelen.
Hij is niet van zijn vrouw af, hij is niet van zijn vrouw af spookte het door mijn hoofd.
De ontmoeting op zijn werk eindigde dan ook in een kleine ruzie.
Ik voelde me erg ongemakkelijk bij die situatie en hij was bang dat ik iets zou laten blijken.
De tranen stonden in mijn ogen. |
| |
| De volgende dag stuurde ik hem een ellenlange mail, waarin ik wederom mijn vermoedens uitte.
Hij bleef ontkennen. Moest ik hem nu geloven of niet?
We besloten beiden de relatie in de koelkast te zetten tot zijn ex weer weg was en we beiden dingen weer op een rijtje hadden.
Ondertussen hielden we wel contact, maar onze mailtjes waren minder seksueel getint dan voorheen.
We kwamen elkaar in deze periode nog een keer tegen tijdens werk.
Hij stuurde me direct een dubbelzinnig sms-je en liet me in sms-jes weten hoe leuk hij het vond me weer te zien.
Een aantal weken later wilde hij weer afspreken. Maar op het laatste moment zei hij deze afspraak af. |
| |
| Hij was nogal gestressed en zijn hoofd stond er niet naar.
Ik mailde hem terug dat hij nu maar gewoon eerlijk tegen me moest zijn en gewoon moest toegeven dat hij bij zijn vrouw terug was of misschien zelfs nooit weg was geweest.
Eindelijk gaf hij toe, alhoewel, hij verzekerde me wederom dat ze echt uit elkaar waren geweest, maar het nu weer samen wilden proberen.
Tot op de dag van vandaag blijft het in mijn hoofd spoken dat hij waarschijnlijk nooit gescheiden is geweest.
Gelukkig kwam ik er al na drie maanden achter, maar de pijn is er niet minder om.
Wat voelde ik me belazerd! Onlangs mailde hij me weer.
Hij moest aan me denken en had 'zin in me'.
Hoewel ik nog steeds gevoelens voor hem heb, is er geen haar op mijn hoofd die nu nog zal afspreken tot ik bewijs in handen heb dat hij echt vrijgezel is.
Ook al was het onbewust, voor mij geen relatie met een getrouwde vent meer! |
| |
| Terug naar het overzicht van de ervaring verhalen >>> |
| |
|
