|
|
| |
|
| |
 |
We zijn een doorsnee gezin: vader, moeder, een dochter van 10 en een dochter van 7.
Om onze oudste dochter gaat ons probleem.
Bevalling en opgroeien tot 3 jaar verliep vlekkeloos.
Het was een lief meisje alleen zocht ze niet zelf een knuffel op.
Wel was zij in het bezit van sociale antennes.
Als er iets met iemand was, kwam ze meteen hulp bieden.
Twee maanden voordat ze 3 werd, is haar zusje geboren.
We hebben geen moment jaloers gedrag gezien; juist het tegenovergestelde, totdat haar zusje met 10 maanden al kon lopen.
Toen begon ze heel langzaam te veranderen. Vanaf haar 3e jaar is ze ook steviger geworden.
We hebben haar |
|
| in het ziekenhuis op alles laten testen: schildklier, diabetes, hormoonziektes... echt op alles.
Ook heeft ze bij een diëtiste gelopen maar die heeft er nog geen onsje vanaf weten te halen. Wel werd ze steeds sneller boos.
Uiteindelijk is ze ook getest op PDD-NOS.
Op de sociale contacten na heeft ze inderdaad PDD-NOS maar omdat ze net dat ene mist, krijgt ze geen medicatie om wat rust te creëren in haar hoofd.
Nu is ze 10 en schopt ze om alles heisa.
We hoeven maar te zeggen wat we gaan eten en als dat niet is waar zij zin in heeft, worden hier de deuren dicht gesmeten.
Ze zegt dat ze mij, haar moeder, haat, en dat als ik ooit nog een kindje krijg, die vast ook bij mij weg wil.
De meest grove woorden worden er gebruikt, wat wij haar echt niet hebben aangeleerd, en het hele gezin lijdt eronder. |
| |
| Is zij nu al aan het puberen? (Ze krijgt al okselhaartjes en borstjes).
Dan zitten wij er dus middenin en staat ons natuurlijk nog veel meer te wachten.
Wat zou er anders aan de hand kunnen zijn en wat kunnen wij daar in vredesnaam aan doen?
Ikzelf zit al aan de kalmeringstabletten.
We zijn ten einde raad. |
| |
| Terug naar het overzicht van de ervaring verhalen >>> |
| |
|
